Kavitch․ «Ես իմաստ չեմ փնտրում, ես զգացմունք եմ փնտրում»

Վաչե Ղարիբյանը հայտնի հայ անդերգրաունդ երաժիշտ է, երգահան, վոկալիստ, կիթառահար եւ կատարող, ով հանդես է գալիս Kavitch կեղծանվամբ։ Հատուկ NEWS.am STYLE-ի համար երաժիշտը կիսվել է իր ստեղծագործության ու անհատականության գաղտնիքներով։

Ո՞վ է Kavitch-ը

Ես հորինեցի մի մարդու, հավաքական կերպար, որը հավաքել եմ բոլորից, ում ամեն օր տեսնում եւ ճանաչում եմ: Այսպիսով, պարզվեց, որ մի փոքրիկ մարդ ապրում է այս քաղաքում, եւ, իհարկե, հիմնականում տխուր: Նրա անունից սկսեցի երգեր գրել, բայց ես ինքս բավականին կենսուրախ մարդ եմ, իրերին շատ հեշտ եմ նայում։ Նախկինների, դժբախտ սիրո մասին շատ երգեր ունեմ, որոնց հազվադեպ եմ հանդիպել, իսկ ընդհանրապես վաղուց հարաբերությունների մեջ եմ ու ամուսնացած։ Ընդհանուր առմամբ, ինձ մոտ ամեն ինչ լավ է, բայց երբ մտնում եմ իմ ստեղծած այս կերպարի մեջ, գրում եմ նրա անունից եւ նրա հարաբերությունների մասին։ Դրա համար ամեն անգամ նրա երգերը լսելիս հասկանում եմ, որ սա ամենեւին էլ իմ մասին չէ, սա ես չեմ։

Այս նախագիծը փորձ էր։ Այն հաջողության հասավ եւ արմատավորվեց իմ կյանքում, եւ այժմ ես չեմ կարող ազատվել նրանից: Մի քանի անգամ փորձեցի, նույնիսկ մեկ անգամ ցանկացա ջնջել ամբողջ ալիքը, քանի որ, ընդհանուր առմամբ, այն ինձ հետ չի ասոցացվում, բայց հետո անցավ․..

Ես կռվում եմ ինքս ինձ հետ

Ուզում եմ նոր նախագիծ սկսել, իսկ ժանրի հարցում ուղղակի չեմ կարողանում ինքս ինձ հետ համաձայնության գալ։ Դեռեւս ինքս ինձ հետ կռվում եմ։ Իմ բոլոր նախագծերը բազմաժանր էին, եւ հիմա ուզում եմ կենտրոնանալ մի բանի վրա եւ գրել այս ժանրում, բայց շատ դժվար է, երբ երաժշտասեր ես ու ամեն ինչ հավանում ես։ Այդպիսի ազատության մեջ կորչում ես... Իսկ երբ քեզ համար սահմաններ ես դնում, երբ կան սպեցիֆիկացիաներ, շատ ավելի հեշտ է լավ գործեր անելը, քան երբ լիովին ազատ ես։ Այսպիսով, մարդիկ գիտեն, թե ինչ սպասել քեզնից:

Sev Kavitch եւ այլ նախագծեր

Կար Sev Kavitch, ես նոր էջ ստեղծեցի, ամեն ինչ փոխեցի սեւ, մանուշակագույն եւ կապույտ, թողեցի լոգոն եւ ինձ անվանեցի Sev Kavitch։ Կային բասային երգեր։ Հետաքրքիր փորձ էր, ես հանեցի բոլոր թմբուկները երգերից, իսկ բասը թողեցի այս թմբուկային հատվածը վարելու համար: Դա սկզբունքային որոշում էր...

Դա շատ լավ էր, ինձ դուր եկավ ինքնին գործընթացը. սա հենց այն շրջանակն է, որի մասին ես խոսում եմ: Եվ թողարկեցին 3 երգ, որոնք անձամբ ինձ շատ են դուր եկել։ Բայց սրանք այն երգերը չէին, որոնց մասին մարդիկ ինձ գրում են, որ օգնեցին նրանց։ Այդ երեք երգերն այնպիսին չէին, որ ցանկացած իրավիճակում օգնեին որեւէ մեկին, դրանք ուղղակի բալասան էին հոգուս համար:

Նոր հորիզոններ



Բոլոր այն սխալները, որոնք ես երբեւէ թույլ եմ տվել, ես թաքուն եմ պահում: Սխալներով այսպիսի դարակ ունեմ. բացում եմ, նայում ու փակում... Եվ ընդհանրապես, նախկինի պես իմպուլսիվ չեմ, եւ հիմա, երբ սկսում եմ ինչ-որ բան անել, մտածում եմ մի տարի առաջ:

Իր երգերի մասին

Ինձ համար ամենամեծ գովասանքն ինձնից է․ եթե լսածիցս փշաքաղվում եմ, ապա լռիր ու արա, դա պետք է հասնի լայն զանգվածներին, դու այլեւս ոչինչ չես որոշում, որովհետեւ քո մարմինն արդեն բացատրել է, թե ինչն է: Բայց, մյուս կողմից, այս խայթոցները շատ հազվադեպ են, եւ եթե ես միշտ կենտրոնանայի միայն դրանց վրա, ապա հավանաբար կունենայի երեք-չորս երգ:

Հաճախ եմ փորձարկումներ անում՝ երգեր կան, որոնք մշակման առումով բավականին բարդ են, բայց չես զգում։ Օրինակ, «Qamu oror» անավարտ բիթը, այսինքն՝ այն ռիթմը, որը շարունակվում է, երբեք չի ավարտվում, միշտ կիսով չափ երկար է, որքան պետք է նորմալ երգում։

Տեսություն էլ կա, որ եթե ուզում ես հիթ գրել, վերցրու մի գործիք, որը չես նվագում։ Եթե ​​ուզում ես լավ երաժշտություն գրել, մի եղիր երաժիշտ։ Եվ դա աշխատում է: Ես ինքս կիթառահար եմ, բայց նաեւ ստեղնաշարի վրա եմ նվագում։ Քանի որ ես դաշնակահար չեմ եւ տեխնիկա չգիտեմ, իմ ուղեցույցը ձայնն ու միտքն է։

«Սեփականը» հայկական երգերում

«Mna im het» երգում քերականապես անգրագետ արտահայտություն կա, պետք է լինի «Mna indz het», բայց այս «Ինձը» երգը վերածում է էստրադայի։ Ուրեմն դա ինչ-որ իր է կամ ինչ-որ բան, բայց եթե «Մնա իմ հետ» լիներ, ինքնաբերաբար կվերածվեր փոփ երաժշտության։ Այս փոքրիկ դետալն է, որ փրկում է այս երգը...

Ասում են՝ ավելի լավ է դանդաղ մեքենայով արագ գնալ, քան արագ մեքենայով դանդաղ։ Եվ ես համաձայն եմ դրա հետ։ Դա կարող է թվալ փոքր մանրուք, բայց այն շատ բան է փոխում: Ես հայերեն այնքան էլ լավ չեմ խոսում եւ չեմ ուզում անցնել դասական հայերենին, քանի որ այն մեզնից ոչ մեկի հարազատ չէ, ոչ ոքինը չէ։ Բայց, իհարկե, կա մի նուրբ գիծ. ես փորձում եմ չսահել ժարգոնի մեջ, բայց միեւնույն ժամանակ մնալ հասկանալի եւ պահել իմ սեփականը: Փորձերից եւս մեկը՝ «Hogud Anasune»-ը ուզում էի, որ վերնագրում այս տողը լիներ, ուզում էի մարդկանց մի քիչ բարկացնել այս անունով՝ նրանց, ովքեր սովոր չեն, ուզում էի, որ դա նորմալ դառնա։ Եղել են պահեր, երբ ես փորձում էի լեզվի միջոցով ինչ-որ կերպ ազդել ոլորտի վրա։ Կարծում եմ, որ ինչ-որ պահի ստացվեց, քանի որ տպավորություն է, որ ինձնից առաջ հայերենում նմանատիպ ժանրում նման ազատություն չկար։

Բայց ինչու ոչ, մենք խոսում ենք այս լեզվով, մենք ապրում ենք այս լեզվով:



Հայացք երգերին

Ես իմաստ չեմ փնտրում, ես զգացողություն եմ փնտրում, փորձում եմ բառերի համակցություններ անել, որոնք ունկնդրին կստիպեն ինչ-որ բան զգալ։ Իմ ստեղծած այս մարդը՝ Kavitch-ը, նա գիտի բառերը, գիտի այս թույլ կողմերը, ինչից է փախչում կամ ինչի մոտ է գնում․․․

Վերջերս մի աղջկա կողմից ձայնային հաղորդագրություն ստացա, որտեղ նա ասում է, որ չի ուզում հավատալ, որ անցյալ տարվա համերգը վերջինն էր. «համերգների կարիք ունեն, եւ մարդիկ, եւ ես»: Նման պահերին հիշում եմ, որ այս նախագիծն ինձ չի պատկանում եւ ի սկզբանե այդպես է ստեղծվել։ Ինձ համար մեծ ցուցանիշ է, երբ մարդիկ ինձ գրում են՝ «այս երգն ինձ փրկեց»: Ես միշտ պատասխանում եմ, որ ես սա չեմ հասկանում, բայց քանի որ պահպանել եմ, շատ ուրախ եմ։