«Կոմիտասի նման պետք է զտենք հայկականը, որ պահպանենք մեր մշակույթը»․ Գոռ Սուջյան
Երգիչ Գոռ Սուջյանը շարունակում է համագործակցությունը Project LA-ի հետ: Նրա խոսքով՝ առաջիկայում նոր երգեր և տեսահոլովակներ կլինեն:
«Արմենպրես»-ի հետ զրույցում Սուջյանը պատմել է ստեղծագործական նորությունների, Project LA–ի հետ համագործակցության, իր նոր պրոյեկտի, հետպատերազմյան շրջանում ստեղծագործելու դժվարությունների, հայկական մշակույթի հանրայնացման եւ այլնի մասին։
-Ի՞նչ նորություններ ունեք Գոռ։ Պատմե՛ք Ձեր առաջիկա ծրագրերի եւ նոր պրոյեկտների մասին։
-Project LA-ի հետ շարունակվում են նոր ստեղծագործություններ թողարկվել: Առաջիկայում նոր երգեր եւ տեսահոլովակներ էլ կլինեն։ Մի քանի օր առաջ Project LA-ի կողմից նոր տեսահոլովակ հանրայնացվեց, կարծում եմ առաջիկայում էլ կլինի: Հերթական տեսահոլովակներից է, այս անգամ Սիլվա Կապուտիկյանի ստեղծագործություններից մեկի հիման վրա: Պրոյեկտի հեղինակն է որոշել՝ որ գրողին անդրադառնալ, ես ուղղակի կատարել եմ: Բացի այդ, ես առանձին մի ծրագիր եմ մշակել՝ նոր պրոյեկտ՝ ակումբային ֆորմատով: Երկար ժամանակ հանդես էի գալիս որպես մարդ-նվագախումբ, այդ պրոյեկտում որոշեցի ներգրավել տաղանդավոր երաժիշտների։ Հիմա ինձ կարելի է տեսնել նաեւ ակումբներում։ Պրոյեկտին միացել են չորս ջութակահարներ, լարային եւ փողային կվարտետներ եւ բեք վոկալիսներ:
-Հետպատերազմյան շրջանում մշակութային կյանքը այն չէ: Ստեղծագործողի համար, նրա ուշադրության կենտրոնում, սրտին հարազատ ո՞ր թեման է: Մինչ պատերազմը եւ դրանից հետո որպես ստեղծագործող Ձեզ համար ի՞նչն է փոխվել:
-Բնականաբար, իմ ստեղծագործական կյանքում եղան փոփոխություններ, բայց պետք է շարունակել արարել ու լինել ավելի ակտիվ, քան մինչեւ պատերազմը: Ես մի երգ ունեմ թողարկած՝ պատերազմից անմիջապես հետո՝ «Պիդ կանգնինք»: Այս երգի ուղերձով կարծում եմ ամեն ինչ ասված է. մենք պետք է կանգնենք:
-Տարիքային տարբեր փուլերում մուսան նու՞յնն է եղել: Օրինակ, սիրո մասին անվերջ կարելի է երգել, բայց կյանքում մի շրջափուլ է գալիս, երբ սկսում ես մտորել, խորհել այլ հարցերի շուրջ, որոնք մղում են ստեղծագործելու: Մեկը գրում է, մյուսը երգում…
-Այո, տարբեր տարիքում աշխարհընկալումը տարբեր է եղել, բայց հիմնականում պահպանվել է, եթե կան արժեքներ, մնում են: Շատ մեծ բաներ չեն փոխվել, գուցե թե ոճային իմաստով․ ես սկսել եմ ռոք երաժշտությունից: Առհասարակ երաժշտությունը չեմ սիրում ոճերի բաժանել, բայց, համենայնդեպս, ավելի երիտասարդ տարիքում այլ տեմպերամենտ է եղել, հիմա ավելի ուրիշ է:
-Երաժիշտ դառնալու նախաշեմին ովքե՞ր են եղել Ձեր ֆավորիտները:
-Արտասահմանյան երաժիշտները շատ-շատ են: Ռոք երաժշտության մեջ՝ Քուինը, այլ ոճերում՝ Սթիվի Ուանդերը, Մայքլ Ջեքսոն եւ այլ անուններ: Հայկական երաժշտարվեստում շատ եմ ոգեշնչվել Յոհան անունով ռոք երաժիշտից, նա «Ոստան հայոց» խմբի երգիչն էր: Առաջին անգամ որպես կենդանի երգեցողություն, ակումբային ֆորմատում, իրեն եմ լսել եւ շատ ոգեշնչվել:
-2020թ․ արցախյան պատերազմից հետո Ադրբեջանը ամեն գնով փորձում է Արցախում հայկական մշակույթի հետքը վերացնել՝ մեր եկեղեցիները անվանելով աղվանական: Որպես մշակութային գործիչ, ի՞նչպես կհակազդեիք, կամ՝ ի՞նչ քայլեր կձեռնարկեիք այս գործընթացը կանխելու համար:
-Լավագույն տարբերակներից մեկն, ըստ իս, Project LA-ի հենց այն պրոյեկտն է, որը մեր հայ դասական գրողների մասին է հիշեցնում եւս մեկ անգամ՝ թե՛ երիտասարդությանը, թե՛ այն անձանց, ովքեր կլսեն այդ կատարումները: Յուրօրինակ նախագիծ է, որը ծանոթացնում է մեր գրականությանն ու մշակույթին: Երաժշտությունն էլ օգնում է, որպեսզի ավելի մեծ հետաքրքրություն առաջանա պոեզիայի հանդեպ:
-Կա՞ որեւէ ստեղծագործող, ում հետ երազում եք մեկ բեմում հանդես գալու մասին:
-Սթիվի Ուանդերը, Սթինգը։
-Սիրո մեջ ամենադժվարը ո՞րն է։
-Սերը պահպանելը: Մեծ ջանքեր են պահանջվում, մարդիկ սեր ասելուց միայն պատկերացնում են էմոցիաներ: Բացի էմոցիայից սերը նաեւ որոշում է, սկզբունք, որը պետք է պահպանել:
